Purmamarca - Humahuaca - Salta

Na die prachtige rit in de bergen waren we eindelijk gezakt tot 2700m in Humahuaca. Na een paar hotelletjes af te schuimen vonden we een tof hotel in ons budget. Het was ondertussen al 4uur in de namiddag en hadden niet kunnen lunchen en daar was het eigenlijk al te laat voor en dus zijn we een koffie gaan drinken met soortgelijke tuc koekjes om de eerste honger toch te stillen. We hebben dan een mooie wandeling gedaan achter het dorp rond de plaatselijke berg, want in de buurt zijn er hier echt genoeg bergen. Deze streek staat bekend om de mooie kleurenpracht in de de verschillende bergformaties. Tegen 7u zochten we iets om te eten, maar dat was noppes. De restaurants gaan maar om 20u open en liefst eten ze nog later. Na een half uurtje rond stappen en bijna verhongerd, vonden we een gezellig restaurantje met maar 3 tafels. Wat ook super was is dat we eindelijk onze portie groenten binnenkregen. Normaal eten de Argentijnen hoofdzakelijk vlees - tot 400g gemiddeld per bord. Amai. Na nog wat sudoku's en kaarten zijn we op tijd in slaap geraakt.
Vanaf hier hadden we eindelijk een verharde weg naar het volgende dorpje. Onze auto was ondertussen van al dat stof een beige exemplaar geworden. Na een slingerbaantje van 120km hadden we Humahuaca bereikt. We hadden op voorhand geen plannetje van dit dorp, dus wisten we niet waar we ons aan moesten verwachten. De plaatselijke informatie dienst stelde ook niet veel voor. Aan de grote weg stonden 5 slungels rond te hangen bij een gebouwtje waar info op stond. Ze spraken alleen maar spaans en wilden ons per se naar de grotten sturen met oude rotstekeningen (tekeningen die een kind van 2 nog beter zou maken).
Na wat rondcirkelen in het dorp begonnen we had al een beetje door te hebben en na een half uurtje hadden we al een hotel gevonden. In Argentinië bestaat 95% van alle straatjes uit 1-richtingsstraten. Dus dit is al moeilijk voor de orientatie wanneer je telkens blokken moet omrijden.
We hebben nog wat rust genomen door op het pleintje te zitten en een theetje te drinken en later de prachtige zonsondergang te bekijken.
De volgende ochtend gingen we normaal gezien naar Iruya - dit is het laatste dorpje bij de grens van Argentinië. Dit betekende nog eens 30km over de weg en 70km over gravel en dan nog eens dezelfde weg terugkeren. Zo een omweg zagen we niet meer zitten. We hadden al genoeg stof gegeten. We reden naar Jujuy (125km verder) om een hotel te zoeken. Dit bleek voor de eerste keer moeilijker dan verwacht want alles bleek volzet - we zijn zelfs met de toeristische dienst gaan checken. Het enige plan was dan om door te rijden naar Salta (100km verder), wat een prachtige kronkelweg opleverde door de bergen. We zijn hier gezakt tot 2100m en hebben een heel stuk door de wolken gereden omdat deze niet over het hoge Andes gebergte geraken. De tocht ernaartoe was ook heel groen, in tegenstelling met de woestijn van de laatste dagen - onze eerste regendag in Argentinië. In Salta hebben we een heel leuk hotel gevonden aan de rand van de stad. Hier gaan we straks onder de wol kruipen.
Morgen vertrekken we met de nachtbus naar Cordoba, de 2de grootste stad van Argentinië, waar zonder dat we dat wisten hier nu juist de oktober feesten plaatsvinden. Ja je hoort het goed: zoals in Duitsland houden ze hier soortgelijke feesten die ongeveer 10 dagen duren. We hebben daarjuist nog geprobeerd om een hotel te vinden voor 1 nacht ... Na een uur is het eindelijk gelukt.
Het belooft voor dit weekend. Het is hier nu 23u donderdagavond. Jullie zullen ons berichtje vermoedelijk pas vrijdag in de loop van de dag zien. We moeten telkens 5 uur bij het lokaal uur tellen om in de Belgische tijd uit te komen. Ze doen hier niet mee met het winteruur.

Tot schrijfs ....
Cindi en Bart.